کد مطلب:48821 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

در قرآن، از چه چيز به ميزان عمل تعبير شده است؟

1. از جمله آيات قرآن در اين باره، آيه شريف هشتم و نهم از سوره مبارك اعراف است. در آية مزبور آمده است: وَالْوَزْنُ يَوْمَغذٍ الْحَقُّ فَمَن ثَقُلَتْ مَوَ َزِينُهُو فَأُوْلَغكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ # و مَن خَفَّت مَوازينُهُ فَاُولغكَ الَّذينَ خَسِروا اَنفُسَهُم بِما كانوا بِ ?‹ايـَتِنا يَظلِمون;(اعراف،8و9) وزن كردن (اعمال، و سنجش ارزش آنها) در آن روز، حق است. كساني كه ميزانهاي (عمل) آنها سنگين است، همان رستگارانند. و كساني كه ميزانهاي (عمل) آنها سبك است، افرادي هستند كه سرمايه وجود خود را، به خاطر ظلم و ستمي كه نسبت به آيات ما ميكردهاند، از دست دادهاند.

2. نخستين اقدام پس از برپايي قيامت، مسأله سنجش اعمال، آن هم با ترازوي مخصوصي است كه در آن هنگام، براي اين كار، تعيين شده است.(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 14، ص 328، دار الكتب الاسلاميه.)

3. آنچه در آن روز وزن ميشود، خود عمل است نه عامل، بدين معنا كه اگر اعمال، از گروه رفتارهاي نيك بود، سبب سنگيني ميزان (ترازو) شده، در نتيجه براي آن، حكم بهشت صادر ميشود، و چنانچه عمل از دسته كارهاي بد بود، موجب سبكي ميزان شده، در نتيجه براي آن به دوزخ، حكم داده ميشود.(الميزان، علامه طباطبايي، ج 8، ص 7، دارالكتب الاسلامية.)

4. واحد سنجش نيز، حق است; مثلا ميزان سنجش نماز، نماز كامل يا نماز حق است، و همين طور اعمال ديگر، از اين رو، وزنهاي كه با آن، اعمال سنجيده ميشود، حق ميباشد. پس، هر عملي، به اندازهاي كه از حق بهره دارد، سنگين خواهد داشت; همان گونه كه عمل، به دليل مشتمل نبودن بر حق، باطل بوده و هيچ وزني نخواهد داشت.(همان، ص 8.)

5. در برخي روايات آمده است كه منظور از حقّ در آية شريفه مزبور، كه ميزان سنجش اعمال در قيامت است، پيامبران، امامان، پاكان و نيكاني هستند كه در پرونده اعمالشان، هيچ نقطه تاريكي وجود ندارد.(بحارالانوار، محمدباقر مجلسي، ج 7، ص 252، دار احيأ التراث العربي.) نيز در حديثي ميخوانيم: امير مؤمنان علي7 و امامان از دودمان او، ميزانهاي سنجش اعمالند.(همان، ص 251.)